به نام خالق یکتا

زندگی آرام آرام می‌گذرد؛ اما برای بعضی شعف‌آور است و برای بعضی درد‌آور. رایحه‌ایی از عدالت در هیچ کجای شهر به مشام نمی‌رسد. در‌واقع عدالت حتی بار‌ معنایی هم ندارد و همچنین حمایت از مفالیس هیچ ارزشی ندارد. این استیصال ذره‌ذره‌ی وجود درویشان را می‌بلعد و نابود می‌کند. آن‌ها همواره در جستجوی رستن از طریق مرگ هستند

مقدمه: دخترک قصه‌ی ما در پیچ‌ و تاب طوفان زندگی گم می‌شود و در میان جنجال شهر گرفتار! هدفش رهایی از ناکامی و لمس خوش‌بختی است؛ اما انتخابش در زندگی سهواً بیراهه است
آیا پایانش قدم زدن در بیراهه است؟ یا راه نجاتی دارد؟

#پارت‌اول _ دانای کل

قریب به یک ساعت بود که در ماشین نشسته بودند و در جاده‌ی سرسبز شمال به سمت روستا‌ی مَهویزان در حرکت بودند. در ماشین فقط سکوت بود و سکوت و غبار غم در چهره سارا بیش‌تر از همه به چشم می‌خورد، در آن پیکان اسقاطی فقط سوفیای هشت ساله برای سارا اهمیت داشت، دخترک زیبای چشم مشکی‌اش. برای همسرش ذره‌ای اهمیّت قائل نبود و آن‌ همه علاقه وصف‌ ناپذیرش به محمد، دوسالی بود که نا‌پدید شده بود
خیره به پنجره ماشین و غرق در افکارش بود. با هر پیچ ماشین پرتو ملایم خورشید صورتش را نوازش می‌داد؛ اما او از زیبایی و سرسبزی جاده و کوه‌های رفیع و هوای خنک بهاری که از پنجره نیمه باز کناری‌اش در ماشین می‌پیچید، هیچ لذتی عایدش نمی‌شد. به سمت دخترک کوچکش که در عقب ماشین نشسته بود برگشت، سوفیا با عروسک زیبایش که موهای طلایی، چشمان دکمه‌ای و لباس آبی به تن داشت بازی می‌کرد. سوفیا متوجه سنگینی نگاه مادرش شد، سرش را بلند کرد و با چشمان تیله‌ای مشکی‌اش نگاهش را به مادرش دوخت و به او لبخند دلربایی زد. سارا دلشوره‌ای عجیب به دلیل حال ناخوش محمد گریبانش را گرفته بود و با چشمان نگران دخترکش را نگریست؛ اما لبانش به لبخند گشوده شد
چشم از سوفیا گرفت. لبخندش محو شد و چشمانش را معطوف به محمد کرد. دوسال بود که جز دعوا و کتک هیچ چیز دیگری از محمد ندیده بود. همان محمدی که قبل از این دو سال کذایی در همه حال محبت بی‌دریغش را نثار آنها می‌کرد؛ حالا بدون دقت و توجه و با چشمان خمار به جاده زل زده بود و درست رانندگی نمی‌کرد. سارا می‌فهمید که حالت او از بی‌خوابی و خستگی نیست و باز هم سراغ مواد خانمان سوز رفته. پوزخندی زد و نگاهش را از او گرفت و دوباره به جاده طولانی و کم تردد روبه‌رویش زل زد
سارا صبح قبل از بیدار شدن همسرش انقدر عجله‌ایی و ناگهانی با سوفیا از خانه به سمت ترمینال رفته بود که جز یک ساک کوچک لباس برای سوفیا و کمی پول هیچ چیزی همراهش نبود. به ساک که زیر پایش بود نگاه کرد. افکارش رهایش نمی‌کردند

بند بند وجودش رهایی از دعوا و کتک‌ها و آزار‌های محمد را فریاد می‌زد‌

قصد داشت به خانه برادرش منصور در شمال برود و محمد را برای همیشه ترک کند؛ اما محمد فهمیده بود که سارا جز خانه منصور جایی ندارد و در ترمینال آنها را پیدا کرده بود و به اجبار سوار ماشین کرده بود و گفت که خودش آنها را به روستا می‌رساند

محمد که چشمانش نیمه باز بود و درک درستی از اطراف نداشت و در این سال‌ها بسیار مخمور و تکیده شده ‌بود

سارا چشمانش را بسته بود و دلهره و نگرانی تمام وجودش را فرا گرفته بود

دخترک زیبایشان هم پنجره ماشین را پایین کشیده بود و از بادی که به صورتش می‌خورد و موهایش را به بازی گرفته بود لذت می‌برد و می‌خندید. فارغ از سرنوشت اندوه‌ناکش

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

ممنون میشم این رمان منو دنبال کنید⁦(•‿•)⁩

به نام حضرت دوست
که هر چه داریم از اوست

o*o*o*o*o*o*o*o

واقعیت حماسه حضرت عباس(ع) و وقایع به شهادت رسیدن ایشان

o*o*o*o*o*o*o*o

* واقعیت حماسه عباس(ع)*

آنچنان که بود نه آنچنان که گفته اند
عجیب است عجیب بخوانید

o*o*o*o*o*o*o*o

وقتی که عباس وارد میدان شد 25 نفری با او بودند. به سمت شریعه رفت

دشمن که عباس را هر لحظه زیر نظر داشت متوجه این قضیه شد. بخش عظیمی از لشکر به آن سو رفت. مثل جمع شدن براده های آهن به سمت یک قطب، و بخشی که بی خبر مانده بود یا محافظه کار بود، تعلل می کرد
سپاه دشمن مات هیبت و شجاعت و شخصیت وقدرت عباس بود. گوئی آنرا با تمام وجودش احساس می کند. کسی جرئت نفس کشیدن نداشت. سکوت مرگباری همه جا را گرفته بود. عباس خود سکوت را شکست

عباس فریاد زد: ما برای جنگ نیامده ایم. آمده ایم تا مقداری آب برای طفلان حرم ببریم
این لحن آرام و صلح آمیز عباس به یکی از سرداران یزید بنام جندب بغدادی اموی جرئت داد تا بگوید: مگر نمی دانی که امیر یزید! ما را از این کار منع کرده است.

عباس فریاد زد: شما در اطاعت خدا باشید نه یزید
اموی گفت: همان خدا ما را به اطاعت اولی الامر فرا خوانده است

عباس گفت: این اولی الامر را رسول الله معنی می کند نه تو
اموی سکوت کرد. عباس فریاد زد: اگر مزاحمتی نیست مشکها از ما بگیرید و آبمان دهید این عین جوانمردی و شجاعت است

یکی از لشگر کفر به حرکت آمد و جلو آمده اما با ترس، تا مشکی را بگیرد و آبی آورد. می ترسید تا حیله ای برای اسارت او باشد. اما عباس با خوشرویی او را به نزد خود خواند و مشکی به او داد. او که آمد و رفت چند نفری ( 7 نفر) آمدند و با خود مشکهایی را بردند
عمرسعد سر رسید و گفت: چه می کنید!؟
و نگاهی به عباس انداخت. برق هیبت عباس او را لرزاند. یکی گفت عباس آمده تا برای بچه ها آبی برده باشد. عمر که در جواب آن سپاهی مشکلی نداشت گفت: عباس می توانست مستقیم چنین تقاضایی را با ما در میان بگذارد

o*o*o*o*o*o*o*o

حرمله
حرمله فریاد زد آب! آب! ممکن نيست. و تيري در کمان نهاده خود را آماده حمله کرد. این جسارت حرمله و آن فریاد پسر سعد جرئتی در دیگران آورد

سکوت مرگبار همچنان حاکم بود. شمر که مرعوب سکوت شده و ترس جانکاه بر جانش آمده بود به خود آمد و گفت: آب! ممکن نیست. پسر سعد! در هیچ شرایطی آب ممکن نیست! این را تو می دانی. ابن سعد خود را یافت

کم کم لشکر نیم دایره ای دور عباس و یاران او زده بودند. همه چیز برای نبرد آماده بود. عباس صحنه را به درستی و با دقت زیر نظر داشت یاران عباس خود را در محاصره می دیدند
غروب بود. روز نهم بود. اما همه جا روشن بود. روشنتر از شب اما نه مثل روز. ناگهان یکی از ترس ! فریاد زد حمله! - تا خود را از ترس برهاند! - فریاد او غریو حمله و فریاد جمعی ِ مشرکین را به همراه آورد. عباس و یاران برای دفاع و حمله آماده شدند. هر کسی به آنها نزدیک می شد نقش زمین می شد. چنان هیبت عباس و یاران و شجاعت و شمشیر زنی آنها بی مانند بود و سترگ، که ناگاه لشکر به تمامه به عقب کشید
چهارصد نفر به خاک مذلت افتاده بود

ابن سعد از اینکه این ماجرا با صلح به اتمام نرسیده ناراحت بود. در دل پشیمان بود. شمر در فکر چاره بود و لشکر بی تاب پایان این مخمصه بود. زخمیها ناله می کردند. از یاران عباس دو تن بر زمین افتاده بود. اما بر اوضاع مسلط بودند. شعف عجیبی آنها را گرفته بود. لذت نبرد برای خدا و هیبت و قدرت و شجاعت عباس و یاران
عباس به آب می اندیشید، به بچه ها و به مشیت؛ به مشیتی که تعادل می خواست و شهادت می طلبید. او استاد علم لَدُن بود و دنیایی از تجربه در این باب و او محیط و مسلط بر اوضاع عالم. او شجاعتی معادل هستی داشت و قدرتي مافوق هستی. او از خدای ماجد بود
حیرت همه را گرفته بود. دو سه نفری یافتند که حقیقت با حسین است. عده ای به شک افتادند. سه نفر به عباس ملحق شده و اجازه همراهی خواستند. عباس با اشاره اجازت فرمود

* لطفا صحنه را بفرمایید

- آن سه تن قبلا با هم صحبت کرده بودند. دو تن از اقوام و یکی از رفقای آن دو تن بود.
ناگاه اشاره کردند و هر سه با اشاره به مطلوب رسیدند. به پیش تاخته در پیشاپیش عباس فرود آمده و تعظیم نمودند. یک زانو را بر زمین نهاده و زانویی بلند. سر را خم و یکی از آن میانه گفت: جسارتاً ما را به سربازی برگیر که شیفته حقیقتيم

آنگاه سر را بالا آورده منتظر رخصت بودند که عباس همانطور که با چشمان پرهیبت و عبوس خود بر رفتار دشمن خیره بود با اشاره به سمت راست، رخصت داد. آن سه تن بر اسب آمدند و به بیست و سه تن ملحق شده قبل از آن، دو تن از یاران عباس را مورد تفقد قرار دادند
هوا کمی تیره تر می شد. در خیمه هم سکوت حاکم بود. همه منتظر یاران بودند. بچه ها! عده ای به آب می اندیشیدند و عده ای آب را فراموش کرده به عباس، به عمو، به تک سواران همراه او می اندیشیدند و امام با خدا در حال سخن گفتن بود

- در آن لحظه حسین! ... امام ... با خدا چه می گفت؟
او فرمود: خدایا حسینت را دریاب. اینجا من برای ادای دین، ادای وظیفه و ادای شکر آمده ام. آمده ام تا ببینی که حسین تو برعهد خود مانده و مشتاق ملاقات علی و مادرش زهرا است

- خدا چه گفت؟
خدا گفت: حسینم! من توام. من تو را می خواهم. فرزندانت در امان مهر منند. آنها یاران خوب و مهربان و بزرگوار منند. زینب از من است. او پیروز تاریخ است و تو این را می دانی

- بعد حسین چه گفت؟
حسین گفت: خدایا به عباس می اندیشم تا در رسالت خود تاریخي عمل كند. حماسه او چشم تاريخ را خیره کند. متن کار و فرمایش او در تاریخ درخشان بوده الگو و امام این و آن باشد

و خدا گفت
عباس ازمنست. من همراه عباسم. او دست من است. او زبان و اراده و مشیت من است. او از من است. او از من است. از توست. از علی است. آیا کافی نیست!؟

-و حسین گفت! شکراً لللّه شکراً. و قاسم و علی اکبر و یاران همه، در جای خود، محکم و قدرتمندانه چون کوه مانده بودند تا در صورت شکست عمو و یاران، دشمن جرئت جسارت را نیابد
و بقیه یاران سخت در انتظار عباس و چون اکثر آنها در رتبه اعلای دیدار ما بودند واقف به سرنوشت و مشیت استوار، در حال دعا و ثنای حضرت ماجد بودند

- و دشمن!؟
بخشی که در صحنه بودند حیرت زده و مات و بخشی که بی خبر بودند کم کم مطلع می شدند و وحشت آن بیابان و شکست، آنها را فرا می گرفت و اگر نبود مشیت شکست نظامی حسین؛ همین عمل عباس کافی بود تا با یک یورش بی مقدمه فرار را بر همه ارکان آن لشکر انداخته و اثری از لشکر در آن بیابان نماند. اما مدیریت با خدا بود. مشیت در استقرار و ماجرا ادامه یافت

- بله می فرمودید آیا کسی جرئت نبرد تن به تن با عباس نداشت؟

عباس چنین تقاضایی نکرده بود. حالا موقع چنین تقاضایی بود. زیرا مقرر شد که جنگ باشد نه صلح و خون باشد نه آب! شمشیر باشد نه حرف و سخن! و عباس در آن هیمنه و هیبت باید تا در بستر مشیت می رفت

او اجازه داشت تا تاریخ را از طرف خدا رقم بزند و مشیت را کنترل و در بستر شدن اندازد. اینجا آن مقام بالای عباس است که هرگز شنیده نشده و بیان نشده و به نوشته نیامده است و او مختار و آزاده ما، تا بر بستر مشیت نشاند زمانه را

فریاد زد: حالا که رسم شما جنگ است نه صلح و حال که از حتی قطره آبی مضایقه دارید! مرد میدان بفرستید تا اگر جنگ است جانانه بجنگیم

مردی بسیار مغرور، بسیار عنود و کافر، فریادی بر آورد که باعث حیرت همراهان شد و عده ای کثیر او را دیوانه خواندند گفت: این آرزوی ده ساله من است تا در نبردی با تو نشان دهم که تو! فقط معروفی! و پهلوان اول عالم منم. بدون اجازه از ابن سعد و دیگران به میدان آمد رو در روی عباس گستاخانه، جسور، با نفرتی فراوان

عباس که درخشمی سنگین علیه غیر خدا بود؛ بدون مقدمه و بدون ترس از جسارت و هیبت و هیکل او براسبش زد و تاخت به محض رسیدن به او، چنان شمشیری بر فرق او آورد که او و اسب و اسلحه همه در هم شد و از دشمن عده ای ناخودآگاه هورا کشیدند! و ناگهان به خود آمده ساکت شدند

اسب عباس به فرمان او عقب عقب آمده تا به یاران رسیده فریاد زد آیا کس دیگری هست که ناگاه دو تن دیگر از لشگر دشمن جدا شده و با عجله از دو طرف عقب لشگر عباس خود را به عباس رسانده فرو افتاده وعذر تقصیر و اجازه الحاق به عباس گرفتند. آقا با مهربانی فرمودند این خدا و اینهم شما. آن دو عقب عقب رفته به اسبها نشسته و در میان پذیرش یاران جا گرفتند

شمر مستأصل شده بود. ابن سعد گیج و مبهوت. حرمله سخت حیران و عصبی. معاندان هر یک لب به دندان می جویدند. عرصه به دشمن بحدی تنگ شده بود که حمله ای از عباس اثری از یمین و یسار و نظم لشگر باقی نمی گذاشت

همه چیز در تصرف عباس! حتی اراده دشمن! اما او مسلم بود. عبد بود. او یار بود. او تسلیم و راضی به رضای حق و لذا از اخم بکاست تا جسارت دشمن زنده شود. تا دشمن خودش را بیابد! و یافت

سنان نیزه ای بر زمین زد و بدون آنکه نگاهش به عباس باشد به زمین چشم دوخته فریاد زد: ای لشگر خدا حمله کنید!!

چند نفری حمله کردند و بقیه با کمی تردید به عقب افتادگی، دوباره به یاران عباس حمله کردند جنگی بود در حد خود نمونه و عباس بر هر کسي که می رسید، اعلام مرگ آن کس بود و یاران او هم، در شجاعت برتر از هر سربازی و سردار از یزید

ناگهان بین یاران عباس جدائی افتاد و 12 نفری از آنها در محاصره آمدند. می جنگیدند و مي دريدند و لشكر را عقب مي زدند، اما به شريعه يا خيمه گاه مسلط نبودند. اين كشمكش و قتل و نبرد تا آنها را خسته کند ادامه داشت و آنگاه که از کشته ها پشته ها ساخته و امان از دشمن بریده بودند، در دریغ از یاور و توان، یکی پس از دیگری به شهادت می رسیدند یا از اسب ساقط شده در زیر دست و پا می افتادند

(آب)
و عباس و یاران دشمن را تا شریعه در هم كوبيدند و خود را به شريعه رساندند. از یاران عباس شش نفر دیگر باقي بود. مشكها از آب پر و كمي رفع خستگي مي كردند
عباس با رسیدن به آب نگاهی به آب کرد و تو دانی که قدرت او در رساندن آب يا تقديم آب چگونه است؟ و چگونه بود؟ اما مشیت را هم می دانی و لذا به محرومیت بچه ها گریه کرد

- در آن لحظه چه گفت؟
فرمود: خدایا عناد یک انسان تا چه اندازه است! وآنها تا کجا باشما مخالف هستند!؟
بعد فرمود: خدایا شکرت که مرا پناه دادی و تو، بدان که عباس تو تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون پای تعهدخود ایستاده است
و فرمود خدایا حسینم را، برادرم را به تو می سپارم. از علی اصغر و قاسم و رقیه، عبدالله و عون و جعفر و از همه یاران خودت محافظت فرما. آنها همه لایق لقائند محفوظشان بدار

- و خدا؟
و خدا فرمود: عباس من، ملاقات ما نزدیک است. اگر چه تو در لقاء هستی و مزه و لذت و مستی لقاء از آن تو باد. اگر چه آن را مزه کرده ای

و عباس فرمود: خدايا اين منم كه مشیت را سامان می دهم!(عباس با كاهش اخم و هيبت به آنها جسارت حمله مي داد) آیا این قرار ما بود!؟

و خدا فرمود: عباس من؛ این کمترین هدیه خدای توست. ازمن بپذیر. و عباس گریه کرد

(اسب‌ها)

و آنگاه آبی برداشت تا رفع خستگی کند. صورت را آبی زند اما آنرا خلاف جوانمردی دید زیرا اسبها خسته بودند. اسبها را تیماری دادند و آبی را بالا تا اسبها گمان خوردن آب کنند و خوردند
و عباس بر اسب نشست؛ زیبا و استوار چون کوه. درخشش او در عرش دیدنی بود. نورانیت او در ملکوت، در سدره المنتهی و در معراج مشهود و یاران نورانی او همه ملائک را مبهوت خود کرده بودند

بر می گشتند و عباس باکمی عبور از شریعه به خیمه، با سیل دشمن رو به رو شد. مشکها بر دوش. بارها سنگین. بدنی خسته و بعضاً مجروح. یاران شهيد. هوا تاریک تر و دشمن عصبی و معاند

عباس با رسیدن به اولين فرد، کار او را بساخت و بقیه در دلاوری بی هماورد. اما شهادت یاران، دشمن را جسور و قتل اقوام و برادران از دشمن، آنها را در انتقام جسور و بی پروا کرده بود
عده ای در حد مرگ و بی محابا از مرگ بر عباس و یاران حمله می کردند و عباس بی محابا درو می کرد و بر زمین میریخت و به پیش می رفت.
دشمن دوباره فاصله گرفت! چاره ای باید و راهی تا عباس به خیمه نرسد. آب سوژه اصلی و هدف اصلی بود

برای عباس بردن (آب) و برای یزیدیان هرگز

و عباس خواندن قرآن را آغاز کرده سوره برائت را - این را می دانستی - او بندگی و عشق را به نمایش گذاشت. عشق به خدا، عشق به حسین، عشق به اخلاق و جوانمردی، اوج وفا و اوج جوانمردی

جنگی آغاز شد که تاریخ بخود ندیده بود هفت نفر و 30000 نفر
آب بود و گِل بود و نبرد. سپر بود و چکاچک شمشیر. جنگ و گریز بود. کمین بود و سنگر. جسارت بود و خشونت. تیغ بود و نور. حیثیت بود و مشیت و حیف که مشیت بود و الا دمار از دشمن در می آمد و کار ظلم یکسره می شد و حسین تا سرنگونی کاخ یزید به جلو می رفت. مشیت بود تا بیندیشند دست عباس افتاده شود.

- ببخشید چگونه؟ ساز و کار این فتنه چگونه بود؟
بله شنیدن آن شیرین است چرا که همه شنیده اند اما ندیده اند. در چکاچک شمشیرها و نبرد، عده ای یافتند که نمی توان از روبه رو به عباس تاخت. نشد کسی را عباس ببیند و او بر عباس فائق شود. یاران دیگر هم کمابیش اینگونه بودند اما نه در حد عباس.
سه تني از یاران باقیمانده شهید شدند. عباس و سه يار دیگر مقابله ای در حد حیرت می کردند. دشمن مستأصل شده بود

چهار نفر با سي هزار نفر (30000 نفر

از طرفی قادر به رویارویی نبودند. از یکطرف تیراندازها راه دست برای تیراندازی نداشتند. نیزه اندازان خسته بودند و دستها توان کافی نداشت

جرئت در نیزه انداز نبود و اگر بود نیزه گرفته شده و خود او را به قتل می رساند
(27/11/1382)
اما باید حمله می کردند این رسم سربازی و جنگ است و لذا از پشت حمله می کردند. صبر مي كردند. فرصت می یافتند. جسارت می خواستند. حمله ای می نمودند که اغلب با شکست مواجه می شد

(مشكها)
دیگر اثری از مشکها نبود مگر مشکی که روي کپل اسبی مانده باشد. آنهم مشکی کوچک و دیده نشدنی ، مشکی با انعطاف و ارتجاع کافی و گاه مشکی با مقداری از آب فقط کف آن بدلیل پارگی یا باز شدن درب آن. دشمن از نیروهای تازه نفس بهره می برد اما عباس و یاران توان تعویض نیرو نداشتند

( دستهاي سپهسالار)
حمله از پشت سر ادامه می یافت و عباس هر کسی را در هم می کوبید
دشمن تقریباً ناامید شده بود. اما مشیت کار خود را کرد
ضربتی از پس سر برای سر عباس آمد از سر گذشت بر دست فرود آمد. دشمن از ترس سر را ندید بر دست کوبید

کسی جرئت برنامه ریزی برای دست را نداشت

قضیه حمله از پشت سر بود از هر طرف از چپ و راست از بالای دست و پا! از زمین با نيزه يا با تير. این ضربت کار خودش را کرد

دست بی قدرت شد

معاندي ضربت دیگری بر همان دست آورد. تازه یافته بودند نقطه ضعف کجاست. دو يار دیگر عباس شهید شده بودند. یار دیگر در تاریکی و روشنایی کمتر دیده می شد. همه چشمها به عباس بود

آخرین یار هر از چند گاه ضربتی می زد و کسی را می کشت

اینگونه شناخته می شد. عباس شمشیر را به دست چپ داد. جسارتها، شجاعتها، نفسها همه تازه بود و تازه می شد. زیرا که عباس ضربه پذیر می نمود
حالا او یک دست کاری دارد
ذهنها به قطع دست چپ معطوف شد. اینرا به تجربه یافتند نه با برنامه، آنچه باعث کشف حادثه شد ترس از رویارویی مستقیم و رو در رو، و ضربه برای سر بود و اتفاق شمشیر به دست. ولی حالا دست! نقطه ضعف، دست است و هم سر را باید زد. آخرین یار عباس نقش بر زمین شد

او در حال خواندن قرآن بود

و تو می دانی که همیشه شهدا در هر فرصتی قرآن می خواندند در دامن مهر خدا باشن

عباس با دست چپ! اما تنها و خسته

هر کسی به جلو می آمد ضربتی می خورد. اما سمت راست عباس بی دفاع مانده بود. ضربه عباس، ضربه ای از دشمن بهمراه داشت حالا ضربه دو طرفه است

دشمن بسیار حساس شده بود گوئی فقط و فقط برای قتل عباس آمده اند

همه برنامه ها و حواسها و حرفها جهاد عباس بود و بس. هرکسی می خواست که کاری بکند. گویا عباس درد مشترک همه معاندان شده بود

اما او می کشت و می کشت. می زد و می زد. باز حمله از پشت! دوباره یافتند علیرغم یک دست بودن عباس! رو در رویی ممکن نیست
هیبت عباس هر تازه نفس و هر شمشیر زنی را در هم می کوبيد و در لحظه ای دست چپ ضربه خورد . شمشیری برآ ن فرود آمد

عباس با دلاوری تمام شمشیر را نگه داشت اما نتوانست. دستی نبود تا عباس مهار شمشیر کند

دست و شمشیربود! این بار با هم و عباس از پا بهره برد

حالا به عباس نزدیک می شدند و او در هر فرصتی با هر پا یکی را می انداخت. از اسب فرود آمده بود با هر پا یکی را می زد. درمحاصره کامل بود. اسب او اٌفتان و نالان بود زخمی و عقب می ماند

o*o*o*o*o*o*o*o

(نوفل)

عباس با خشونتی وصف ناپذیر و خواندن قرآن در نهایت عشق می جنگید. هر ضربتی را دفع و با پا! کسی را بر زمین می انداخت، اما معاند خسته نمی شد . نیرو داشت تا سی هزار تن

جسوری رو در روی عباس بماند. نوفل بود فریاد زد منم نوفل
همه عقب کشیدند. دستها را بالا برد که نزنید! نکوبید! نجنگید
عباس با نگاهی پر هیبت به او گفت می بینم مرد شدی!؟
نوفل گفت می خواهم افتخار قتل تو را داشته باشم

عباس گفت این افتخار نصیب یک نفر نخواهد شد
که ناگاه تیری از کمان حرمله بر چشم عباس آمد. عباس نیشخندی زد و گفت دیدی نوفل! حرمله سهمی را می خواهد

نوفل غرشی کشید و با عمودی بر فرق عباس کوبید. اما عباس از جا تکانی نخورد و عکس العمل در هیکل او پدیدار نشد. نوفل عصبی شد و ضربت دیگری زد

عباس گفت نوفل جان تو در دست خدای من است و من قادرم تا تو و همه دودمانت را درجا به دست دود بسپارم عباس هجوم کرد. نوفل عقب آمد


همه در نظاره این نبردند

تیری بر سینه عباس نشست. کسی از عقب شمشیری بر کتف عباس زد. این همه برای این بود که رفقای نوفل به نفع نوفل عباس را تضعیف کنند

عباس نشست و تیر را با دو زانو از چشم کشید. برخاست. دلاورانه و شجاع! نوفل ترسید و عقب رفت. اما نه به طور کل. عقب عقب می رفت و عباس گامهای مردانه برمی داشت


کل لشگر حالا به تبعیت از گامهای عباس جابجا می شوند

نوفل درمانده بود، بماند یا برود؟ برود این موقعیت و شهرت و عزت پیش خلیفه و عبیدالله را چه کند. بماند جانش در خطر نگاه عباس است، اگر چه با چشمهای مجروح
کسی از پشت شمشیری بر کتف عباس زد. یکی از پشت تیری زد تا قلب او را نشانه رود زره عباس مقاوم می نمود
گامهای استوار عباس بود و ترس و شب. ماه بود و نوری کم. ترس بود و بیابان و حسین بود و انتظار
حسین بر اسب نشست. عباس نیامده بود اما از صف آرایی یزیدیان چیزی دیده نمی شد

حسین می دید و می دانست که عباس کجاست و بر سر او چه آمده است
اهل حرم؛ آنها که علم لدنی داشتند ، می دیدند و آنها که نداشتند، دو دسته بودند. "عمو می آید. عباس دلاور است و می جنگد. " دسته دیگر، نه! او شهید می شود. دشمن فراوان است حسین نوید شهادت داده است

o*o*o*o*o*o*o*o

« و زینب!»

زینب نگران است. اما آشنا، عاشق، توانا و صبور. مردی است در لباس زن.
فرشته ای است در لباس انسان.
حکیمی است در لباس مادر.
سرداری است در لباس خواهر.

سکینه عالمه است. رقیه نگران و منتظر. همه حیرت زده و در فکر.

عده ای در ذکر و عده ای در نمازند. همه مشعوف خدا و نور. همه در آرامش روان و" آشفته ذهن" و یکی می آید

زینب است.

حسین را می طلبد. حسین! برادرت را دریاب! آنجا در شریعه او رامحاصره کرده اند

و حسین فریاد یا برادر یا امام را می شنود. بر اسبی می نشیند، دستورات لازم را به لشگر می دهد. یک تنه می تازد. ده نفری امام را مقداری بدرقه می کنند. امام لشگر را می شکافد. می درد. می کشد و به پیش می رود. هر کسی مثل رمه از پیش حسین می گریزد.
نوفل ضربه سوم رامی زند. عباس بی رمق شده است. کتف عباس مجروح است. خون اگر چه کم؛ اما نشان از بریدگی عمیقی دارد.


بدن عباس زیر زره له شده است. استخوان، داخل زره می شکند

شمشیری بر بغل گردن او می نشیند و عباس می نشیند

حسین می رسد. همه در فرارند و حسین برادر را می یابد

بر گردن او دستی می گذارد. او را در دامان مهر خود می نشاند. تیری از بغل گوش حسین می گذرد. نیزه حسین بر زمین، او در کنار نیزه می نشیند. سر عباس را در سینه گرفته با دست مبارک چشم عباس را لمس و آرامش می دهد.
عباس می گوید: برادر توئی؟! و حسین می گرید و می گوید: آری منم! دلاور من. آری عزیز مادر! آری منم. و عباس بی هوش در دامان او می افتد. حسین دستش را بر پیشانی عباس می نهد. سر را به آسمان بلند کرده و می گوید: خدایا او توانست. مرا باز مدار

عباس به هوش می آید در حال خواندن قرآن است. نیزه ای به سمت آن دو می آید . امام نیزه از زمین گرفته آن نیزه را می زند. نیزه بر زمین می کوبد. مایل است عباس را حرکت دهد.
عباس می افتد. جانی باقی نیست. لبها کمی حرکت می کند. صدایی شنیده نمی شود . بدن بی دست است. بدن کوبیده است. حسین نمی تواند بدن له شده و کوبیده شده را جابجا کند!
احساس ترحم هم به او این اجازه را نمی دهد. تا حتی به جسم بی جانش آزاری برساند

کم کم دشمن بر گرد حسین جمع شده و قصد حمله دارد. فریاد حمله دشمن حسین را از توجه به عباس باز می دارد

برای جلوگیری از لگدکوب شدن عباس به مقابله برخاسته، بر اسب نشسته، به دور از عباس می تازد. می جنگد و می جنگد و قبل از آنکه فکری برای حمل عباس کند، دشمن را در هم دریده و به خیمه آمده است

خسته، غمگین اما ... شاد! به پیشواز او می آیند. می فرماید موفق شد

عباس پیروز این میدان شد. او در لقاء الهی آمد." خدایا حسینت را دریاب" همه می فهمند. همه گریه می کنند. اما استوار. خبر به خیمه می رسد. صدای شیون اما مرده و خفته در گلو! آنجا جاری است
اینست حماسه پسری از علی، از عباس، از عشاق،
از رهروان خدامداری

چه خوب است که مداحان و سخنوران دینی این عباس را معرفی کنند
عباس خدامدار را و بگویند که عباس گدا و غلام نمی خواهد؛ دانشمند و جوانمرد و خیریت خواه می خواهد

o*o*o*o*o*o*o*o

زحمت کشیده برای مشارکت در پاکی و جوانمردی‌های حضرت ابالفضل به اشتراک بگذاریم

o*o*o*o*o*o*o*o

منبع:
هیئت قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس(ع)
مراسم تعزیه خوانی اباعبدالله و یاران با وفایش

o*o*o*o*o*o*o*o

همه چی از اونجا شروع شد که طبق معمول بعد از ظهرها غلوم آتیشی، کریم جیرجیرک، مِیتی هوش،جلال خاک انداز، اکبر فِنچ، جوات رادار و رحیم ننه قمر که همه بروبچه های بازارچه بودن، تو قهوه خونه مش حسن جمع شده و منتظر رییسشون یا همون ابی سیریش بودن

فقط خدا می دونست که این هفت نفر به اضافه ابی سیریش که همه اسمشونو هشت داداش گذاشته بودن،چه خاطراتی از روزهای بچگی و بدو بدو کردن ها و سربه سر مغازه دارای بازارچه گذاشتن ها، نداشتن
هرجا گوسفندی کشته میشد هر هشت نفر التماس کنان حاضر میشدن و از صاحب گوسفند میخواستن که بجول ها _استخونیه که در مچ پا گوسفند بین دو غوزک قرار داره _ رو بهشون بده. یه کیسه پر از بجول داشتن که تابستون ها از صبح علی الطلوع تا نصفه شب، همشونو گوشه بازارچه کنار هم میچیدن و شرطی بازی میکردن! تکرار در بجول بازی یا قاب بازی از اون ها قاب بازهای حرفه ای ساخته بود که با بچه های بازارچه های نزدیک هم مسابقه میذاشتن

کم کم واسه خودشون یه تیم هشت نفره درست کردن و مثه ورزش فوتبال مسابقات داخل محله ای و خارج محله ای و فینال و خالصه هرچی دلتون بخواد، مسابقه ردیف کردن

تو بچه ها ابراهیم یا به قول دوستاش ابی بدجور پیله بود! به طوریکه همه بهش می گفتن ابی سیریش وچون تا چیزی رو که میخواست بدست نمیاورد، دست از تالش و کوشش نمی کشید. همین باعث شد، همه اونو به عنوان رییس گروه قبول کنن

هرکدوم از این بچه ها واسه خودشون لقبی داشتن که براساس خصوصیت رفتاریشون، شکل و قیافه شون بود؛ مثال کریم جیرجیرک خیلی حرف می زد. اکبر فِنچ خیلی ظریف و ریزه میزه بود. غلوم آتیشی اهل دعوا، مهدی یا همون مِیتی هوش مغز متفکر گروه، جالل خاک انداز بین صحبت همه می پرید و جواد یا همون جوات رادار، جاسوس و خبر چینشون بود. رحیم ننه قمر هم وابستگی عجیب به ننه ش قمر خانم داشت

داشتم میگفتم که همه در قهوه خونه مش حسن منتظر رئیسشون ابی سریش بودن که جوات رادار خبر مهمی رو از نوچه های خَز کاظم قرو قاطی که محل پلاس شدنشون، بازارچه چند خیابون اونور تر بود، بده

رمضون مافنگی سینی به دست به سمتشون اومد

سام علکوم آقایون هش داداش! شای داغ آوردم. نوش ژونتون

سینی چای رو روی میز گذاشت
غلوم آتیشی نگاهی چپ چپی به استکانهای نصفه از چایی کمرنگ و نعلبکیهای حاوی چای و سینی یه مَن چرک انداخت

قفسه سینه شو صاف کرد و بادی تو غبغب انداخت

نفله! باز که نصفه چایی رو تو سینی حروم کردی؟

چرت رمضون پاره شد و خاکستر داغ سیگار گوشه لبش، روی پای لختش که داخل یه دمپایی مثال سفید بود ریخت! در حالیکه خم میشد تا خاکسترو که بدجور پاشو سوزونده بود ازپشت پاش برداره با لحن شاکی وبلند گفت

شته؟؟ گُرخیدم

غلوم آتیشی دست برد و یه استکان کمر باریک که خطهای طالیی دور کمرش به دلیل شستشو و کهنگی یه خط درمیون محوشده بودن، برداشت.استکانو به لبش برد و یه هورتی کشید. اخماش در هم رفت و استکانو تو نعلبکی کوبید که بقیه ش هم از سرش پرید و به اطراف سینی پاشید

دِ بزنم صدای.... ال اله اال ا... . آخه مافنگی اینو که از شیر حموم پر کردی! ولرمه! چای داغت اینه وای به حال چای سردت

دستشو بلند کرد که یه پس سری حسن مافنگی رو مهمون کنه که صدای یکی از گوشه قهوه خونه بلند شد

 

بر دل سیاه شیطون لعنت

همه یه صدا گفتن

بشمار

یکی دیگه از ته قهوه خونه داد زد

بر محمد و آل محمد صلوات

مشتری ها همه یه صدا گفتن

اللهم صل علی محمد.......

هنوز صلوات تموم نشده بود که ابی سیریش در حالیکه کلاه شاپوشو به رو ابروهاش کشیده ، سینه جلو داده و دستمال یزدی قرمز دور دست چپش پیچیده بود، پا تو قهوه خونه گذاشت

نوچه هاش به پاش بلند شدن و از همون جا داد زدن

چوخلصیم آق ابی _ مخلصیم آق ابی

ابی شلنگ تخته وار وارد قهوه خونه شد. پاشو که از پله در ورودی پایین گذاشت، دست چپشو، همون که دستمال یزدی دورش پیچیده شده بود بالا برد و داد زد

 اجمالتیم _ کوچیک شده همه شماییم

مشتری های قهوه خونه از گوشه و کنار نامرتب و یکی در میون گفتن

آقایی آق ابی

ابی سیریش یه نگاه به فضای پر از دود سیگار و تنباکوی قهوه خونه انداخت! صدای تق و تق برخورد استکانها به نعلبکیها و سینی، لبخندی کنج لبش نشوند و یه لحظه اونو به عالم بچگیش برد

همون موقع که شاگرد مش حسن بود و عصرها بعد از مدرسه می اومد قهوه خونه و تو شستن استکانها و دستمال کشی میزها به مش حسن کمک میکرد. درسته که به قول مردم تو دارو دسته جاهلا بود ولی همه می دونستن که
ابی یه لوطیه به تمام معناست! مهربون، قابل اعتماد و باگذشت

چقدر هوای همین دوستهای به قول بقیه آویزونشو داشت و پول کف دست بی بی کوکب، پیرزن پیر و ترشیده ته بازارچه میذاشت که مبادا خدایی نکرده از بی پولی به گدایی رو بیاره. همیشه به برادراش میگفت

 بی بی سیده. اولاد پیغمبره. نبینم ازش غافل بشید که خدا ازتون غافل میشه

تمام این خاطرات تو چند ثانیه از جلوی چشمهاش گذشت

گشاد، گشاد در حالیکه یه پاش به شرق میرفت و یه پاش به غرب به سمت میز دوستهاش راه افتاد و از جلوی هر میزی که رد می شد دست چپشو رو سینه ش می ذاشت و کمی خم می شد و می گفت

نوکریم.... مخلصیم.... کوچیکیم

همین جوری بود که همه ابی رو تو بازارچه دوست داشتن. نمی شد کاری از دستش بر بیاد و واسه هم محله ای هاش انجام نده! به قول معروف آخر مردونگی رو تو همه چی به جا می آورد

به میز برادراش که رسید، دوستاش که نشسته بودن، دومرتبه به پاش بلند شدن

جلال خاک انداز با عجله گفت

بفرما اینجا آق ابی

و به صندلی خودش اشاره کرد.ابی سری تکون داد و گفت

 نه داداش بشین سرجات

ابی دست دراز کرد و دستشو لبه صندلی میز خالی بغلی گذاشت، رو به اکبر فنچ کرد

 بیکیش کنار چارپایه ت رو

اکبر صندلیشو جابجا کرد. ابی با یه حرکت صندلی رو چرخوند و کنار صندلی اکبر فنچ گذاشت؛دستشو به شلوارش برد و کمی از ناحیه رانهاش به شلوار چین داد و اونو بالا کشید و رو صندلی جا گرفت

کتشو راست و ریست کرد و کلاشو بالاتر برد

گره ای بین ابروهاش انداخت و با صدایی که انگار یه باد گلو تهش گیر کرده بود، گفت

 چه خبری شده که پیغوم فرستادید فی الفور خودمونو برسو.....

جلال خاک انداز مثل قاشق نشسته وسط حرفش پرید

آق ابی جوات رادار از بچه های کاظم قرو قاطی واسمون خبر آورده

ابی نگاهی به جلال انداخت و پوزخندی زد و گفت

 تو نمیخوای یه کم آدم شی و وسط حرف نپری تا این اسم خاک انداز رو از روت کم کونیم؟

جلال سرشو پایین انداخت

ببخش آق ابی

ابی دستمال دور دستشو تو هوا ول کرد و جلوی صورت جلال حرکت داد

 نبینم جلال خاک اندازمون شرمنده باشه

جلال سرشو بلند کرد و با ذوق گفت

نوکرتم داداش

خم شد که دست ابی رو ببوسه که ابی با دستمال یزدی زد تو سرش

 جمع کون خودتو! انگاری دست بچه آل علی رو می خواد ماچ کونه که خودشو تا قوزک پا خم می کونه! دیگه نبینم از این غلطا بکونی

بدون اینکه منتظر واکنش جلال بشه رو به جوات رادار کرد و گفت

 چه خبر مَبرا جواتی؟

جوات رادار آب دهنشو قورت داد و قیافه پیروزمندانه ای به خودش گرفت

والا خدمت با سعادت آقای خودم که داش ابیمون باشه؛ بگم که دیروز کاظم قره قاطی با نوچه های خزش تو زورخونه آ‌سِد هاشم، پشت سر ما و بقیه داداشا حرف مفت زدن! قاسم پلنگ گفته که تو بجول بازی هفته قبل، شما که سرورمون باشی کلک زدی و وسط بازی بجولها رو عوض کردی!

ابی سیریش دو تا دستشو به کمرش زد، سینه شو جلو داد، بادی تو غبغب انداخت و یک تای ابروشو بالا برد و با صدای بلندی گفت

 دِ غلط کرده نالوطی! ابی سیریشو چه به دوزو کلک! خیلی وقته به پروپاشون نپیچیدیم گذاشتیم نفس بکشن، کوکهای دهنشون شل شده

قری به گردنش داد و صدای ترق ترق گردنشو در آورد

 کی به تو گفت جواتی؟

جوات رادار که سر ذوق اومده بود گفت

شاگرد آ سد هاشم

در همین موقع رمضون مافنگی جلوی میزشون ظاهر شد و واسه خوش خدمتی گفت

سام علکوم آق ابی! شایی چی میخورید بیارم خدمتتون؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی صورتشو به سمت رمضون مافنگی برگردوند و گفت

به به! آق رمضون گل! چشممون به جمالت روشن

رمضون مافنگی از احوال پرسی گرم و گیرای ابی، لبخندی که بیشتر به خنده قورباغه شبیه بود، روی صورتش نشوند و دومرتبه پرسید

- کدومش آق ابی؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی لبهاشو به هم چفت کرد و بعد از لحظه ای مکث گفت

 تلخ باشه رمضون! داغ و لب سوز

رمضون مافنگی در حالیکه لخ لخ کنان به سمت سماور میرفت گفت

به رو ژُفت چیشام! الساعه آوردم خدمتتون آق ابی

ابی سرشو جلو برد و رو به نوچه هاش گفت

 خب داداشا! به نظرتون چیکار کونیم؟ همینطور که نمیشه بشینیم تماشا کونیم پشت سرمون زر مفت بزنن

جلال خاک انداز خودشو وسط انداخت

فکر کونم که باید یه گو شمالی درست و حسابی بدیمشون.

همه با حرکت سر حرف جلال خاک انداز رو تایید کردن.ابی سیریش سیبیل هاشو به دندون گرفت

 فکر می کونید کوجا پیداشون کونیم؟

کریم جیرجیرک که تا حالا ساکت بود گفت

اعظم خواهر نصرت کفتر باز، می گفت که امروز که داشِش نصرت رفته بود کفترهای صمد شارالتانو بده فهمیده کاظم قره قاطی واسه نوچه هاش پیغوم فرستاده که امشب همشون ساعت نه تو کافه آبشار نقره ای جمع بشن. مثل اینکه ملوسک امشب برنامه داره. مثه اینکه

.....

ابی سیریش چشماشو ریز کرده بود و با دقت به حرفهای کریم جیرجیرک گوش می داد با توضیحات بیشتر کریم جیر جیرک رنگش از سفیدی به قرمزی کشید و اجازه ادامه صحبتو به کریم جیر جیرک نداد

محکم با کف دستش رو میز کوبید که مشتریهای چند تا میز اونورتر هم سرشونو به سمت میز ابی سیریش و رفقهاش چرخوندن. با صدای بلند گفت

خفه بمیر جیرجیرک

همه از این تغییر ناگهانی خلق و خوی ابی سیریش با تعجب به هم نگاه کردن و گوشه لبهاشونو به علامت ندونستن به سمت پایین سُریدن

ابی سیریش نگاهی به دورو برش کرد. فهمید زیاده روی کرده

سرشو جلوی صورت کریم برد و تو چشماش زل زد

 کریم! تو اعظمو کوجا دیدی؟

کریم به تته پته افتاد و در جواب دادن دست دست کرد! ابی جدی تر شد

پرسیدم اعظمو کوجا دیدی؟ بگو تا گوشتو تا شهر ری نپیچوندم

کریم که فهمیده بود چه گندی زده و ابی سیریش چقدر رو دخترها و زنهای محله حساس و غیرتیه با صدای زیری گفت

سر خاکها داش ابی! هیچ قصدو غرضی در کار نبود. داشت خرما پخش می کرد

ابی پوزخند واضحی زد

 خرما رو آورد جلوی تو و گفت بفرما آق کریم و بعدشم گفت کاظمو نوچه هاش امشب تو کافه ن! نه؟ دِ برو کریم جیرجیرک! برو خودتو رنگ کون! ما چغوکو رنگ می کونیم و به جای بلبل صادر می کونیم اونور آب اونوقت توداری با حرفهای صد من یه غازت ابی سیریشو رنگ میکونی؟ بار آخرت باشه که ببینم دور و ور ناموس مردم پلکیدی! خاطر خواهی درست! ننه تو با آبجیت کلثوم برفست خواستگاری

کریم که از این حرف ابی سیریش سرمست شده بود گفت

نوکرتم آق ابی! الحق که ما عشق و عاشقى، شوما عقل و منطق! راستش خودمم میخواستم از شوما کسب تکلیف کونم

ابی سرخوش از این ریاست روی دوستهای بچگی ش، از جا بلند شد. رمضون مافنگی لخ لخ کنان با سینی چای به سمتش میومد. ابی معترضانه گفت

 می ذاشتی واسه صبحونه میاوردی! خودت بخور

در حالیکه از پشت میز بیرون می اومد گفت

 مش حسنم کی رو شاگرد خودش کرده

رو به داداشهاش کرد و با تاکید گفت

 امشب همگی سر ساعت ده تو کافه آبشار نقره ای جمع میشیم! هیچ عذرو بهونه ای هم قبول نیست

دستشو به لبه کلاهش برد

 عزت زیاد

پاشو که از در قهوه خونه بیرون گذاشت چشمش به صدیقه خواهر ورپریده ش افتاد که ساک حموم به دست و چادر ول در حال هره کره با نصرت کفتر باز دم مغازه خروس فروشی بازارچه بود

کارد می زدی خون ابی سیریش بیرون نمیومد!خواهر ابی سیریش؟!

لوطی و جوونمرد زیر بازارچه که به نوچه هاش اجازه نمیداد چپ به دخترها و زنهای محله نگاه کنن _ چادر ول، با یه پیراهن کوتاه و بدون آستین و موهای افشون شده رو شونه هاش، داشت بانصرت کفتر باز دل میداد و قلوه می گرفت

رنگ ابی مثل لبو قرمز مایل به کبود شد. لبه کلاهشو بالاترداد از همون فاصله چند متری، عربده کشید:

 نصرت

صدیقه سر برگردوند و تا ابی رو دید محکم با کف دو تا دستش کوبوند رو صورتش و گفت

خدا مرگم! خونمو حلال میکنه

با سرعت چادر رو روی پیشونیش آورد و با دست آزادش زیر چونه شو محکم گرفت و خودشو جمع و جور کرد و به سمت دیگه بازارچه رفت. نصرت که دید اوضاع قمر در عقربه. جلدی سوار دوچرخه ش شد و دِ برو که رفتی

ابی سیریش خودشو اون سمت بازارچه به صدیقه رسوند

صدیقه با ترس و لرز و دستهای یخ زده گفت

سلام خان داداش

ابی سیریش دستمالشو ول کرد و با ضربه محکمی اونو تکون داد و گفت

سلامو درد! سلامو مرض ! ورپریده، تو اینجا چیکار می کونی؟

o*o*o*o*o*o*o*o

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

بازیگره فهمیده بود سرطان داره و میمیره. داد می‌زد: چیکار کنم خدا ؟؟


.
.
.
.
.
.
.
.
.




مادربزرگم از این‌ور تلویزیون با گریه می‌گفت: توکل کن پسرم، چای نبات بخور😑

‌
@~@~@~@~@~@


‏یه فامیل داریم ضامنم شد؛ وام گرفتم

قسط ندادم افتاد زندان

.
.
.
.
.
.
.
.
.


تازگی آزاد شده براش بنر زدن
"یا ضامنِ یابو"😐😂


@~@~@~@~@~@


مرد خوب همیشه دوجاش باید کبود باشه
یکی چشمش یکی هم روی دستش
.
.
.
.
.
.
.
.
صبح که داره میره هرچی خانومش گفت محکم بزنه رو چشمش و بگه رو چشام خانومی😊
شب که میاد یهو محکم بزنه رو دستش و بگه ای داد بیداد یادم رفت
😕




‌
@~@~@~@~@~@


خواب دیدم شب اول قبرم بود دیدم 2 نفر یهو اومدن تو قبر

با ترس گفتم شما نکیرو منکرین؟

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.





گفتن : پََ نه پََ کامران هومنیم اومدیم بگیم تو خودت نمره ی بیستی
😂😂


@~@~@~@~@~@


کار درست رو خرس قطبی می‌کنه

.
.
.
.
.
.
.
.
.




که تو فصل هوای دو نفره، بی خیال می‌گیره می‌خوابه حسرت هیچیم نمی‌خوره


@~@~@~@~@~@


یکی از بدبختیهای کچلها اینه که اگه توی جمع فقط اونا کراوات زده باشن
باز هم وقتی میخوان بهش اشاره کنن
میگن
اون یارو! کچله
حالا این تو سرشون بخوره
اگه به شخص بغل دستیش کار داشته باشن
میگن : اون یارو که بغل کچله نشسته
عجب مکافاتی داریم ما کچلا


@~@~@~@~@~@


‏تلویزیون داشت مسابقه پانتومیم نشون میداد هرچی حدس میزدم درست در نمیومد



.
.
.
.
.
.
.
.
.
..





آخر بابام گفت احمق، اخبار ناشنوایانه

😂😁



😐😂


@~@~@~@~@~@


یکی زنگ زده بهم

.
.
.
.
.
.




منم داشتم رانندگی میکردم و اصلا حوصلشو نداشتم
شروع کردم نصفه نصفه حرف زدن یعنی مثلا انتن ندارمو قطع میشه و از این حرفا
میگه صدات قطع و وصل میشه ولی صدای ضبط ماشینت واضح میاد
😐🙈😂😂


@~@~@~@~@~@


‏میگن مش کااظم در بستر بیماریه و حالش وخیمه

.
.
.
.
.
.
.
.
..


بزرگوار از دنیا بره سه روز حرام عمومی اعلام میکنن
😐😂


@~@~@~@~@~@


حیف نون تو توالت میشینه
میبینه مگسا هی دارن ویز ویز می کنن

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.





اعصابش خورد میشه میگه: خفه شید دیگه، یکم صبر داشته باشین برای بابام که نمیرینم، واسه شماست دیگه
😁😂😂


@~@~@~@~@~@


وزنم 105 کیلوست تو پست نوشته بودم
آنقدر ظریفم که با یک نگاه ســـرد می‌شکنم
.
.
.
.
.
.

بابام کامنت گذاشته عزیزم شما با تبـــر نادرشاه افشار هم نمی‌شکنی
برو با خیال راحت به زندگیت برس
😂

آبرو نذاشته واسم :/


@~@~@~@~@~@


فکرکن نصفه شب
تنهای تنها تو خونه نشستی و..

همه جا هم تاریکه
یهو صدای گوز میاد
💨😰
حالا میخندی یا میترسی؟؟
نخند درست جواب بده


@~@~@~@~@~@


من هر وقت می‌خوابم جورابامو میذارم بالا سرم
هم سوسک و حشره نزدیکم نمیاد




.
.
.
.
.
.
.
.
..




هم سریع بیهوش میشم بهتر می‌خوابم
😂


@~@~@~@~@~@


بابام زنگ زد گفت کجایی؟
گفتم هرجا که دل باشه و یار

گفت تو دستشویی هستی؟
گفتم چطور ؟ گفت چون داری گوه میخوری
😯

‌
@~@~@~@~@~@



‏بازگشت به زندگی فقط اونجایی که


.
.
.
.
.
.
.


معلم اشاره میکرد شما بیا پای تخته، میگفتی: آقا اجازه ما؟!؟

میگفت: تو نه، پشت سریت


قشنگ ‌یه دور میرفتیم تو کما و بر میگشتیم😂😂


@~@~@~@~@~@


تو همایش دختره پشت میکروفون گفت دفاع از حقوق حیوانات شجاعت میخواد

.
.
.
.
.
.
.


داد زدم "سوسک" نه تنها نصف سالن خالی شد اونکه پشت میکروفون بود هنوز پیدا نشده
😂


@~@~@~@~@~@


از خاطرات بد بچگیم این بود ک وقتی بابام پول همراش نبود به مغازه دار میگفت این بچه گِرو اینجا باشه الان پولو میارم

.
.
.
.
.
.
.
.
.

یه بار سه هفته گرو مونده‌ بودم
:/


@~@~@~@~@~@


بزار بهت خبر میدم چیست؟

.

.
.
.
.
.
.
..
.



یعنی نمیخام بیام ولی فعلا بهونه ای ندارم
تا شب بهونه جور میکنم
😂


@~@~@~@~@~@


امروز بابام زنگ زده بود رادیو آوا قسمت ترانه های درخواستی!

بعد از اینکه اهنگ مورد نظرش رو گفت ، آخرش گفت

لطف کنید صداشم زیاد کنید
😐😂


@~@~@~@~@~@


اگه افسرده‌ای، در گذشته زندگی می‌کنی

اگه مضطربی، در آینده زندگی می‌کنی
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.





اما اگه هر دوتاشی، در ایران زندگی می‌کنی
😂


@~@~@~@~@~@


‏ولی بلخره یروز با خیال راحت پامو میذارم تو یکی از نمایشگاه ماشینای لاکچری بالای شهر😎
سرمو بالا میگیرم و با اعتماد به نفس میگم

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.




آقا برای اینجا نظافتچی نمیخواین؟
😊😁😂


@~@~@~@~@~@


منطق بابام‌ ۳ حالت داره

.
.
.
.
.
.
.
.


یا حق با اونه
یا تو نمیفهمی حق با اونه
یا انقدر میزنتت که کاملا بفهمی حق با اونه
😂
‌
‌
@~@~@~@~@~@


‏بابام هیچوقت کاری رو به صورت امری نمیگه. مثلا الان گفت

.
.
.
.
.
.
.

هروقت حوصلش رو داشتی با داداشت بخاری ها رو بیار پایین، الان

😑


@~@~@~@~@~@


مورد داشتیم
دختره خواسته بطری نوشابه رو بزاره تو یخچال دیده جا نمیشه
یه کم ازش خورده دوباره امتحان کرده

.
.
.
.
.
.
.
.


میگن یخچاله سوخته از خنده
😂

‌
@~@~@~@~@~@


ایرانی های یک شبانه روزشون رو چطور میگذرونن؟
داده های مرکز امار

13 ساعت میخوابن
3 ساعت کار میکنن
2 ساعت از رسانه ها استفاده میکنن
دو دقیقه کار خیر میکنن

یه عمر هم غُر میزنن که چرا وضع ما اینجوریه
😅


@~@~@~@~@~@


ﺩﻡ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﯾﻪ دبستان ﻫﺴﺖ یه ﻧﺎﻇﻢ ﺯﻥ ﻏﺮﻏﺮﻭ ﺩﺍﺭﻩ
ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩ


جمشید ﻧﺪﻭ ...😡
جمشید ﻧﮑﻦ ...😡
جمشید ﯾﺎﺷﺎﺭ ﺭﻭ ﻧﺰﻥ ...😡
جمشید ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﻬﺘﯽ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﺑﺪﻩ ...😡
جمشید ....😡
ﺑﺎﺑﺎﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪ ﯾﻬﻮ ﻗﺎﻃﯽ ﮐﺮﺩ ﺳﺮﺷﻮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ

.
.
.
.

😡جمشید ﺗﻮﻟﻪ ﺳﮓ دهن مارو سرویس کردی ﯾﻪ ﺟﺎ ﺑﺘﻤﺮﮒ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺮه خر 😂

‌
@~@~@~@~@~@


ماره میره تو حموم زنانه. زنها از ترس جیغ میکشن


.
.
.
.

ماره می گه : خواهرا نترسین
منم کبرا
😂😐


@~@~@~@~@~@


وقتی میخواد مهمون بیاد 😁👇

دخترا: وای الان مهمون میاد من برم آرایش کنم نگن زشته😕


.
.
.
.
.
.
.

پسرا: اوه اوه الان یه گله آدم میریزه خونه‌مون برم توالت برینم یه وقت جلوشون نگوزم
😐😑😂😄


@~@~@~@~@~@


یه دیوونه میره دم خونه خسیسه
میگه: من پسرخواهر خدا هستم یه کمکی بهم بکن
😎

.
.
.
.
.
.
.

خسیسه میبردش مسجد
🕌
میگه: اینجا خونه دایيته هرچی میخوای ازش بگیر
😂𡛿


@~@~@~@~@~@


ﭘﺴﺮ ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻮﺩ
ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺣﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﺑﻨﺸﺴﺖ
ﭘﺴﺮ ﺍﯾﻮﺑﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﯿﺸﻮﻥ ﺁﺩﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﻘﯿﻪ ﺷﻮﻥ ﺷﺎﺭﻻﺗﺎﻥ
یازده ﺗﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﯾﻮﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺣﺴﻮﺩ ﺑﻮﺩﻥ
ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍ، ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟

.
.
.
.
.
.

.
.
.


‏(ﺍﻧﺸﺎﯼ ﯾﮏ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﻘﺶ ﭘﺪﺭ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ)
😁😂

‌
@~@~@~@~@~@


‏به مامانم میگم نمیدونم چرا احساس میکنم کسی تو خونه بهم احترام نمیذاره
😢

.
.
.
.
.
.
.

میگه خفه شو خاک بر سرت کنن, این چه فکراییه میکنی احمق؟
😯
خیلیم دوست داریم و احترام میذاریم بهت


@~@~@~@~@~@


یه سری گفتم لعنت بر شیطون یهو
شیطون ظاهر شدو گفت سر چی؟ نه بگو سر چی لعنت فرستادی؟

.
.
.
.
.
.
.



کجای زندگی نکبتت رو من به هم زدم؟
همه ش رو خودت ریدی 😒

@~@~@~@~@~@

‏به سایت بانک پیام دادم چجور میشه بیشتر از 10میلیون در روز جابه جا کرد


.
.
.
.
.
.
.
.


.
.
.




جواب داد تو حسابت تا حالا بیشتر از 10 هزار تومن نبوده، گوه نخور
😑😂😂😂😂


@~@~@~@~@~@

‏چند پاسخ مناسب برای
«چقدر چاق شدی»

یادداشت کنید



یک . شما رو نمی‌بینیم، اعصابم راحته چاق می‌شم _ مخصوص قطع رابطه

دو . دلم خوشه، چاق می‌شم. تو چرا آنقدر شکسته شدی عزیزم؟ _ حرص‌درآر تضمینی

سه . اختیار دارید، نفرمایید. خیلی مونده به وزن شما برسم _ البته اول به وزن طرف نگاه کنید
😂👍

@~@~@~@~@~@

هروقت رو این صندلی های گردون میشینم، دوس دارم به هرکسی که وارد اتاقم شد بگم
.
.
.
.
.
.

نه، بگو جلسه داره، ضمنا تمام قرارهای امروزم رو کنسل کن. خسته‌م
😂😂😂

@~@~@~@~@~@

اگه مبحث های درسی رو به صورت جوک دربیاریم و واسه هم بفرستیم

.
.
.
.
.
.
.
.





آخر ترم هممون قبولیم
😂😂

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○


*ghalb_sorati* دلاتون شاد و لباتون خندون **♥**


با تشکر از پغ پغی بابت جوکاش که برامون فرستاده

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بسم رب الشهداء و‌الصدیقین
سلام بر حسین و یارانش و سلام بر محسن عزیزم
میم، مثل حسین
چهل و دو روز پیش راهیِ سفرت کردم،سفری پر از خطر، اما پر از عشق
سفری که بازگشت از آن یا برگشتن بود یا ماندن
سفری که برگشتنش زندگی بود و ماندنش هم زندگی
اولی زندگی در دنیا و‌ دومی زندگی هم در دنیا و هم در آخرت،هر چه بود عشق بود و عشق

خودم هم ساکت را بستم و وسایلت را جمع کردم
از زیر قرآن ردت کردم
آخرین نگاهت هنوز پیش چشمانم هست
ای کاش بیشتر نگاهت کرده بودم، هم چشمانت را، هم قد و‌بالایت را، هم سرت را

راستش را بخواهی فکر نمی‌کردم این قدر پر سر و صدا شود رفتنت. نه فقط رفتنت، حتی آمدنت

عزیز دلم؛ دروغ چرا؟ خیلی دلم برایت تنگ شده است
میدانم که تو هم همین حس و حال را داشته ای
شب قبل از عملیات زنگ زدی و‌گفتی

دلتنگتان شده‌ام

آمدم بی تابی کنم....اما باز کربلا نگذاشت
آخرین دیدار رباب و همسرش

آمدم بی قراری کنم...اما، به یاد روضه حضرت رباب افتادم
روضه رباب خداحافظی اش فرق می کند
وداع آخرش فرق میکند
خودت هم قبول داری، اصلا رباب جنس غمش فرق می کند
رباب سر، همسرش را بریده دید. بالای نیزه دید
به دنبالش هم رفت. نمی دانم من هم سر، همسرم را می بینم یا نه؟! اما ، می‌دانم به اسارت نمی روم

همسر خوبم؛ اگر عشق به تو نبود آرامش من هم نبود
قبل از رفتنت به من گفتی
«صبور باش، بی تابی نکن، محکم باش، قوی باش، شیر زن باش»
من هم گوش کردم.عشق به تو مرا به این اطاعت رساند

محسن جان؛ سفیر امام حسین
خبر داری روز عرفه نزدیک است.نمی دانم امسال دعای عرفه را بیاد حاج احمد کاظمی بخوانم یا بیاد تو
چقدر زرنگ بودی و من تازه فهمیدم.عرفه، مسلم، حاج احمد، تو و شهادت
یک رازی پشت پرده هست که شما را بهم گره زده

می‌گفتی یک شهید را انتخاب کنید، باهم رفیق باشید و تا آخر هم با هم بمانید

گفتی زندگی ات را مدیون حاج احمد هستی
گفتی من سر این سفره نشسته ام و‌رزق شهادتم را هم از این سفره بر میدارم
تو حاج احمد را انتخاب کردی و حاج احمد هم تو را
مثل خودش هم رفتی؛ با عزت و سربلندی

همسر عزیز و پدر مهربان، این روزها حضورت را بیشتر از قبل احساس میکنم
به این باور رسیده ام که شهدا زنده اند
خودت که شاهد بودی
بعضی مواقع علی آقا، پسرمان گریه می کرد، خیلی بی تابی می کرد
خسته که می شدم با تو حرف می‌زدم و می گفتم
«محسنم، علی را چه کار کنم؟ خودت بیا»
تو می آمدی، چون علی آرام آرام می‌شد

می‌دانم که همیشه هم قرار است پیشمان باشی
اصلا خودمانی تر بگویم، زندگی جدیدی را شروع کرده ایم
مثل همه زندگی ها سختی هایی دارد، مشکلاتی دارد
اما، مهم این است که من فقط تو را دارم
این زندگی هم تفاوت هایی دارد، چون زندگی مان با بقیه فرق می کند، مثل همان روزها پیوند این زندگی آسمانی است

اما می‌دانم که باز برایم قرآن میخوانی، آن هم با ترجمه
کتاب خواندن هایمان ادامه دارد
گلستان شهدا هم که می‌رویم
مداحی هم برایم می کنی

یادت هست چقدر این شعر را دوست داشتی
منم باید برم...آره، برم سرم بره....آن قدر گفتی و‌خواندی و گریه کردی و به سینه زدی که آخر هم رفتی
هم خودت و هم سرت

راستی برایت نگفته ام، علی دیگر مثل قبل نیست

آرام تر شده ؛ انگار فهمیده که بابایش قرار است بیاید و هر روز باید سنگ مزار پدرش را ببوسد تا خود صورتت را
همین هم برایش کافی است

شب ها برایش قصه می گویم

یکی بود ، یکی نبود.پدری بود به نام محسن و ....با خودم قرار گذاشته ام هر شب یک داستان از تو برایش بگویم
موضوع های زیادی دارم
مثل، داستان روزهای گذشت و فداکاری ات در اردوهای جهادی
داستان عروس و دامادهایی که زندگی شان با عکس تو شروع شد
داستان فرزندی بنام امیر حسین که مادرش نامش را تغییر داد و شد محسن
داستان مشکلاتی که به واسطه متوسل شدن به تو حل شد
داستان مرد بودنت، نه ببخشید شیر مرد بودنت

قصه ها را برایش می گویم تا بزرگ شود، مرد شود، جهادگر شود، ولایتی شود، پاسدار شود، شهید شود و مثل تو شود

محسن دوست داشتنی ام؛ چه انقلابی به پا کرده ای؟
ببین.دنیا را زیر و رو کرده ای
دل ها را تکان داده ای
نه فقط در دنیای مجازی بیا و ببین برایت چکار کردند
برای آمدنت هم سنگ تمام می‌گذارند
رهبرمان هم گفتند
«محسن حججی، حجت بر همگان شد»

همسر مهربانم؛ بگذار از سکوت این شب ها هم برایت بگویم

با خودم فکر می کردم که اصلا مگر محسن من چند سال داشته؟ محسن جان، مرد من؛ جوان دهه هفتادی امروز علم اسلام افتاده است به دست تو، به نام تو

چگونه زندگی کرده ای، که خدا عاشقت شد. خدا که عاشقت شد تو را انتخاب کرد.وقتی خدا تو را خرید، اهل بیت هم به بازار آمدند
دوستت داشتند که تو هم عاشق آنها شده ای. عاشق که نه، اصلا تو مثل خودشان شده ای
دلنوشته هایت را خوانده ام. دوست دارم مثل حضرت علی اکبر در جوانی فدای اسلام بشوم...که شدی
می‌خواهم گوشه ای از مصائب حضرت زهرا (س) را بفهمم ....که فهمیدی

درد بازو  و پهلو را احساس کنم....که حس کردی
شهادت بی درد هم نمی‌خواهم. دوست دارم مثل ارباب بی کفن بی سر بشوم
بی کفن شدی، بی سر هم شدی

سر دادی و سردار شدی

مردانگی را در چشمانت دیدم وقتی که در دست آن ملعون وحشی اسیر بودی و پهلویت زخمی بود
ولی، تو ایستاده بودی
اصلا مگر می شود؟
اما نه، تعجب هم ندارد
از مادرت حضرت زهرا (س)به ارث برده ای
مظلومیت را هم از پدرت امیرالمومنین علیه السلام

با شنیدن نام تو، عاشورا برای من تکرار میشود
تکرار که نه، تجسم هم میشود.غریب گیر آوردنت

خنجر...پهلو...زخم...اسارت...تشنگی...‌رجز خوانی...خیمه...آتش... دود...سر جدا... بدن بی سر....روضه ام‌تکه تکه شده
هر کلمه ای خودش زیارت ناحیه مقدسه است
یک نفر بگوید مگر امروز، روز  عاشوراست

اما همسرم، نگران نباش. ما را به مجلس و‌ بزم شراب یزید نبردند
در حرم امام رضا علیه السلام برایت مجلس آبرومندانه ای گرفتند
همه این اتفاقات هم از همانجا شروع شد
حرم امام رضا علیه السلام ؛شب قدر. تقدیرات تو آنجا رقم خورد و چقدر هم زیبا

هنوز ادامه اش مانده
با آمدنت داری دلبری می‌کنی برای امام‌زمانت

محسن جان؛مرد من
در این مدت که نبودی ولی بودی اتفاقات زیادی افتاد
چقدر برایت حرف دارم
ناگفته هایی به اندازه تمام سالهای با هم بودنمان

تو هم بیا و‌برایم بگو
از لحظه لحظه شیرینی های این سفر

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
نامه همسر شهید محسن حججی

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

نامه های عاشقانه | قسمت دوم | محمدرضا ملک خواه ◄

نامه های عاشقانه | قسمت سوم | علی‌رضا اشرف گنجویی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت چهارم | روح اللَّه خمینی ◄

 

هی رد شو از این کوچه و هی دل ببر از ما

تو فلسفه ی بودنِ این پنجره هایی...

*~*~*~*~*~*~*~*

دلم گواه خوبی نمیداد
یه حس مزخرف افتاده بود تو وجودم باعث بیقراریم میشد، دستام یخ کرده بودن، قلبم تند میزد، دلشوره که میگن همینه

نتونستم طاقت بیارم، با عجله یه لباس دم دستی پوشیدم و خواستم بزنم بیرون که مامان رو دیدم

مادر جون کجا میری این وقت شب؟
دروغی سر هم کردم

میرم پیش سامان

نگاهی بهم انداخت معنی خر خودتی رو میداد

مامان: دیر وقته پسرم نمیشه فردا بری؟

اردلان: نه کارش دارم

پدرم اومد نگاه نگرانی بهم انداخت: برو پسرم، فقط حرفای منو فراموش نکن تو پسر محکمی هستی

چیزی از حرفاش نمیفهمیدم واسه همین یه خداحافظی سرسری کردم و زدم بیرون، سرمای استخوان سوز توی وجودم رخنه کرد، آسمون هوای باریدن داشت، با سرعت خودمو به کوچه جلوه اینا رسوندم

اما از چیزی که دیدم یه لحظه تموم علائم حیاتیم رو از دست دادم، بی شک اگه چنگ نزده بودم به درخت کهنسال سربه فلک کشیده نقش زمین میشدم

خدایا چطور ممکنه؟ من میمیرم
اگه هدفت امتحان کردن منه بدون که تاب و توان این درد رو ندارم
یه چیزی مثل دُمل چرکی توی گلوم گیر کرده بود
خدایا نه‌؛ خواهش میکنم

دُمل سرباز کرد و کمی راه نفسم باز شد دستی به صورتم کشیدم خیس بود، اردلانی که نمیدونست گریه چیه حالا اشکهاش برای پایین اومدن با هم مسابقه گذاشته بودن

آسمون صائقه ای زد برای لحظه ای همه جا روشن شد

کامیونی در خونشون پارک شده بود و چند نفر با عجله وسیله ها رو بار میزدن

پس بگو چرا همه میخواستن من امشب برم همه میدونستن بجز خودم، آخه رفتن این وقت سال پس مدرسه بچه ها چی میشه؟ میرانی خدا ازت نگذره چطور این کارو کردی؟

آسمون شروع کرد به باریدن ابتدا نرم نرم سپس شدت گرفت اشکهام با قطرات بارون مخلوط شدن کار اونها هم سرعت گرفت، جلوه رو دیدم چادر به سر در حالی که کارتون خیلی کوچیکی به دست داشت غمگین و سلانه سلانه اومد بیرون نمیدونم چجوری تو اون تاریکی چشمش به من افتاد نگاهمون قفل شد به هم

اون هم گریه میکرد این رو از مردمکهای لرزونش فهمیدم انقدر به هم خیره شدیم که نه تنها هیکلمون خیس بارون شد بلکه کارتونی که توی دستش بود تبدیل به خمیر شد

آسمون می غرید و میبارید، میرانی رو از گوشه چشم دیدم رفت کنار جلوه هر چقدر باهاش حرف زد بی فایده بود رد نگاهش رو گرفت و رسید به من دستش رو دور شونه های جلوه گذاشت و اون رو به خونه هدایت کرد با گریه و به سختی رفت

من همچنان اونجا ایستاده بودم به حال مرگ افتاده بودم میرانی اومد سمت من دیگه هیچی برام مهم نبود

بهم که رسید نگاه طولانی به صورتم انداخت تو نگاهش یه چیز عجیبی بود مثل غم مثل پشیمونی

از اینجا برو پسر جون‌

دستی به صورتم کشیدم

هیچ وقت نمیبخشمت هیچ وقت

عقب گرد کردم و با سرعت به سمت خونه دویدم، مثل بچه ای که کتک خورده با صدای بلند گریه میکردم حتی فرصت نشد ازش خداحافظی کنم، پاهام محکم توی آب فرود میومد و صدای چلپ چلپ میداد خودمو به خونه رسوندم، پدرم توی ایوون ایستاده بود خودمو با شتاب پرت کردم توی آغوشش

بابا چرا به من نگفتین چرااااااا؟ من میمیییرم به خدا میمیییرم

پدرم چیزی نگفت تنها منو محکم توی آغوشش نگه داشت

مثل یه بچه بی پناه انقدر زار زدم که آخرش نفهمیدم چی شد وقتی به خودم اومدم که جسم مریضم توی رخت خواب بود

روزهای زندگیم به سختی هرچه تمام تر می گذشت، افسرده شده بودم کسل و بی حال دیگه قید مدرسه رو زده بودم تنها بیرون رفتن من فقط تا دمه پنجره ای بود که باز هم متروکه شده بود میرفتم اونجا ساعت ها تو سرما به انتظار می ایستادم تا شاید جلوه ای که دیگه نمیدونستم کجاست و در چه حاله بیاد پنجره رو باز کنه و با لبخند دستاشو تکان بده تا برق النگوهای رنگارنگش چشممو بزنه، نفس عمیقی کشیدم دونه های برف مثل پر از آسمون به زمین میریختن، همه جا ساکت بود مثل اینکه شهر آروم خوابیده

آخرین نگاهمو به پنجره انداختم و راهمو به سمت خونه کج کردم بین راه فرهان رو دیدم نگاهی بینمون رد و بدل شد نگاه من خالی از هر حسی بود و نگاه اون پر از ندامت و غم از کنارش عبور کردم مچ دستمو گرفت

نگاهمو به دستامون بعد به صورتش انداختم

فرهان: من از تو انتقام گرفتم ولی بد حال خودم گرفته شد، اگه من جلوی خشم و زبونم رو گرفته بودم هیچ وقت این اتفاق نمی افتاد بازی که شروع کردم دو سر باخت بود رفیقات منو زدن حقم بود ولی میخوام تو منو بزنی اونقدر که دلم خنک بشه

پوزخندی زدم اون باز هم به فکر خودش بود دستمو با شدت از دستش کشیدم بیرون که صدام زد

اردلان من دلم نمیخواد تو رو تو این حال ببینم من آدم بدی نبودم ولی شدم، خیلی بد شدم

حوصله شنیدن اراجیفشو نداشتم تنهاش گذاشتم و به خونه رفتم، گوشه ای از خونه چمباتمه زدم شال گردنی که برام بافته بود رو مثل یه شئ با ارزش از دور گردنم باز کردم، یه شال گردن و یه برگه امتحانی یاددگاریهایی بودن که ازش داشتم، فکرش لحظه ای از ذهنم نمیرفت

در اتاق به صدا در اومد

چیه؟

ارغوان: امین اومده دنبالت

نچ حتما اومده بود بازم سرزنشم کنه که چرا خودمو به این حال انداختم

برو بگو خوابیده اصلا بگو نیست حوصلشو ندارم

صدایی نیومد مدتی بعد در اتاق باز شد و امین اومد تو

مگه دستم بهت نرسه ارغوان

امین: حالا دیگه چشم دیدن منو نداری؟

اردلان: شِر نگو امین من حوصله خودمم ندارم

امین: منو بگو اومده بودم یه خبر خوب بهت بدم لیاقت نداری که

اردلان: دیگه هیچ خبری حال منو خوب نمیکنه

درحالی که چشماش از خوشحالی میدرخشید با خباثت گفت

خیلی خوب چیز خاصی نیست فقط جلوه نامه داده که مثل اینکه برات مهم نیست خداحافظ من رفتم. قلبم ایستاد نمیدونم چقدر گذشت که به خودم اومدم با سرعت و پای برهنه از خونه زدم بیرون تو حیاط سُر خوردم نزدیک بود با سر بخورم زمین که چنگ زدم به نرده ها

امین: یواش بابا نکام از دنیا نری؟

اردلان: نامرد کجا رفتی؟

دستشو داخل جیب کتش کرد و پاکتی از توش در آورد: بیا داداش این مال توئه به گمونم سختی ها دیگه تموم شده دستی به شونه ام کشید و تنهام گذاشت

با دستهای لرزون نامه رو باز کردم اونو به صورتم کشیدم بوی زندگی میداد بوی عطر رقیق شده

وقتی که خوندمش احساس آرامش به تموم سلول های بدنم برگشت نوشته بود که به خرمشهر رفتن

پدرش از رفتارش پشیمون شده از اینکه از من دوره دلش خیلی تنگه، نوشته بود که منتظرم می مونه حتی تا ته دنیا و در آخر شماره تلفن جایی که سکونت داشت رو نوشته بود

نامه رو روی قلبم که حالا آروم شده بود گذاشتم به داخل رفتم نگاهم روی تلفن ثابت موند، تو دلم قیامتی به پا شد از طرفی می ترسیدم زنگ بزنم از طرفی هم دلم به هول و ولا افتاده بود در جدال بین دل و عقلم دلم پیروز میدان شد

مثل یه دیدار پنهانی قلبم محکم میزد تلفن رو برداشتم و شماره رو گرفتم بعد از چند بوق دلنواز ترین صدا توی گوشم پیچید

الو چیزی نگفتم، الووووو چرا جواب نمیدی؟

نفس منقطعی کشیدم آب دهانم رو قورت دادم

منم اردلان

صدایی نیومد با دلتنگی گفتم

نمیخوای حرفی بزنی؟ جلوه؟ جلوه خانمِ گل؟

جلوه: اردلاااان تویی؟

اردلان:آره عزیزم منم نمیدونی تو این مدت چه حالی داشتم روزی صد بار میمردم و زنده میشدم

جلوه: حال منم بهتر از تو نبود اردلان خیلی بهم سخت گذشت، ولی دیگه تموم شد درسته که از هم دوریم ولی راحت با هم حرف میزنیم، پدرم هم دیگه آروم شده راستش از وقتی اومدیم اینجا پشیمون شده از رفتار هاش

اردلان: جلوه منتظرم بمون لطفا. چشم به هم بزنی میام پیشت فقط یکمی تحمل کن

جلوه: میمونم تا هر وقت که تو بخوای، از این به بعد همیشه برات نامه میفرستم، توام بفرست اما بده به عطیه پست کنه

بعد از مدتها خنده شیطونی کردم

عطیه کبوتر نامه رسونه

اون هم خندید: چقدر دلم برای خنده هات تنگ شده. دوباره همو می بینیم؟

جلوه: آره می بینیم، خیلی زود‌

اردلان: جلوه؟

جلوه: بله‌

اردلان: خیلی دوست دارم

جلوه: منم دوست دارم

 

اردلان: مواظب خودت باش

جلوه: تو بیشتر خداحافظ

اردلان: خدا نگهدارت

تلفنو سر جاش گذاشتم آرامش به وجودم برگشته بود

ما باز هم همدیگرو میدیدم این بار دلم به روشنی نور بود، سرمو به آسمون گرفتم

خدایا شکرت‌ که دل منو نشکستی

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄
پنجره | قسمت بیست و شیشم ◄
پنجره | قسمت بیست و هفتم◄
پنجره | قسمت بیست و هشتم ◄
پنجره | قسمت بیست و نهم ◄

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

بس کنین بابا همینجوری واسه خودتون یه سره میگین به خودتون زحمت نمیدین یه کلمه از من بپرسین، من هیچکیو اذیت نکردم این مرده هم اشتباه برداشت کرده شما هم به جای اینکه پشت من در بیای گردن کج میکنی معذرت میخوای؟

دمپایی سبز رنگ جلو بسته اش رو از پاش در آورد و پرت کرد سمت من

خفه شو زبون دراز بیشعور شانس آوردی بابات خونه نیست پسره احمق

سر شام هیچکی حرفی از ماجرای من نگفت مادرم می ترسید بازم بابا داد و بیداد راه بندازه و با کمربند بیوفته دنبالم، ننه و ارغوان هم بیخیال مشغول خوردن غذاشون بودن

یه حال بدی بودم، منی که تا فکری میفتاد تو سرم عملیش نمی کردم آروم نمیگرفتم اردلانی که کار خودشو همیشه میکرد
خط هیشکی رو نمیخوند حالا یکی زده بود تو برجکش اونم مقابل مادرم آهی از ته دل کشیدم
مامان که حالا عصبانیتش تا حدودی خوابیده بود با دلسوزی گفت

غذاتو چرا نمیخوری؟

نگاهی به بشقاب زیر دستم که محتویاتش باقالی پلو پر ماهیچه بود انداختم اگه هر زمان دیگه ای بود تا مرز بالا آوردن میخوردم ولی الان حال و حوصله هیچ کاری رو نداشتم

دستت درد نکنه اشتها ندارم میرم بخوابم

صدای پدرم رو شنیدم که با تعجب گفت این چشه؟ ولی دیگه رفتم تو اتاق و نفهمیدم جوابش چی بود، خودمو محکم پرت کردم روی تخت زوار در رفته که فغانش بلند شد

فکر و خیال یه لحظه هم رهام نمیکرد غرورم جریحه دار شده بود مسلما دیگه نمیتونستم تو کوچشون برم و راحت روبه روی پنجره اتاقش منتظر بمونم تا شاید چشمم بهش بیوفته
لااقل وقتهایی که پدرش خونه بود این کار شدنی نبود دیگه تنها جایی که میتونستم ببینمش مسیر مدرسه بود نفس عمیقی کشیدم بعد از کلی این دنده اون دنده شدن خواب پیروز شد و منو تو دنیای بیخبری غرق کرد

از امین شنیدم که میرانی در خونه اونا هم رفته و شکایتش رو به پدرش کرده ، اون روزی که میرانی مچ منو گرفت غروب پنجشنبه بود و فرداش برای من به سختی و رنج فراوان گذشت به حدی بیقرار و بیتاب بودم که همه فهمیده بودن یه مرگیم هست

ننه بانو بنای نصیحت گذاشته بود مادرم سعی داشت با قربون صدقه از زیر زبونم حرف بیرون بکشه، دیگه حتی مسخره بازیها و کرم ریختنای جواد هم سر کیفم نمی آورد

ولی این بین نگاه پدرم پر از حرف بود بد جور عجیب میزد یه نگاه آشنا و نگران

کلافه از صدای بلند تلویزیون و جیغ زدن های مداوم جواد و مراسم نخودچی خوران زنها که ریاستش رو مریم به دست گرفته بود به حیاط پناه بردم
روی پله های ایوون نشستم، به شدت احساس تنهایی میکردم هیچ وقت تو زندیگم این حال بهم دست نداده بود

خدایا تا فردا صبح چیکار کنم یعنی دووم میارم پیشونیِ داغ دردناکمو تکیه به میله های سرد دادم
انقدر اونجا نشستم که وقتی به خودم اومدم پدرم رو نگران مقابلم دیدم چیزی نمی گفت ولی نگاهش پر از حرفهای ناگفته بود و این خیلی واسم تعجب برانگیز بود

اولین بار بود که این نگاه آشنا رو از پدرم میدیدم تمومه بدنم از سرما خشک شده بود اون شب تا خود صبح توی تب سوختم و فرداش به سختی از جام بلند شدم ولی شوق دیدن جلوه حالم رو بهتر میکرد

ادامه دارد


پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بعد از یه سلام و احوال پرسی ساده که از طرف پدر جلوه چندان دوستانه و خوشایند نبود شروع کرد به گلایه کردن

خانم این پسر شماست

مادرم با شک و خشم و کمی ترس من رو نگاه کرد
معنی این نگاه رو تنها خودم میفهمیدم و بس این یعنی فاتحت خوندس

بله آقا چطور مگه؟

پدرش خونه نیست؟

رنگ از صورت مادرم پرید

ن نه رفته شهرستان

میدونستم که دروغ میگه بابا رفته بود سر کار یکی دو ساعت دیگه هم سر و کلش پیدا میشد

خانم محترم ما تو یه محل زندگی میکنیم این درسته که پسر شما با دوستاش هر روز خدا بیان در خونه من برای زن و بچم مزاحمت درست کنن

چشمام به اندازه یه پرتغال گرد شد

من چه مزاحمتی درست کرده بودم که خودم خبر نداشتم مادرم شرمنده لب گزید و گفت

روم سیاه این بچه نادونه شما به بزرگی خودتون ببخشید به خدا شرمنده ام خودم باهاش حرف میزنم دیگه مزاحمتی برای شما ایجاد نکنه

این پسر با دوستش روبه روی خونه من از دختر من حرف میزدن این خیلی واسه من سنگینه

بحث داشت بالا میگرفت ولی مادرم با مهربونی ذاتیش سر و ته قضیه رو هم آورد

ببین خواهرم من این دفه تو عالم همسایگی به خاطر شما کوتاه میام ولی قسم به خدا اگه دفه دیگه ای در کار باشه آروم نمیشینم

خیلی ممنون من واقعا شرمنده ام بازم ازتون معذرت میخوام، شما چرا خانم عذرخواهیو یه نفر دیگه باید بکنه که اونم ظاهرا زبونشو مار خورده با اجازه، خدا نگهدار

حیف دستم زیر سنگش بود حیف پدر جلوه بود و صد حیف که بی احترامی به بزرگتر رو یاد من نداده بودن وگرنه جوری جوابشو میدادم که دیگه جرات نکنه جلوی مادرم با من اینجوری حرف بزنه نفس عمیقی کشیدم مادرم چپ چپ و با حرص و غضب نگام کرد

بیا برو تو زلیل مرده سنگ رو یخم کردی آبروم رفت جلو مرده

ولم کن مامان سر جدت حوصله ندارم

آره بایدم حوصله نداشته باشی دیگه زدی به جاده ی بی آبرویی کارت به جایی رسیده که مزاحم زن و بچه مردم میشی

چادرشو در آورد و نشست رو پله های ایوون دستاشو چند بار کوبید رو زانوهاش

وای خدا دیدی چه جوری آبروم رفت دیدی چه بلایی به سرم اومد چند بار هم محکم کوبید رو سینش

ای خدا گفتم این پسره آدم شده عقل اومده تو کلش نگو زده تو خط بی آبرویی نگو بی سر و صدا بی حیایی میکنه

از صدای مراسم سینه زنی که مامان راه انداخته بود ارغوان و ننه بانو از در بیرونی اتاق ننه اومدن حیاط ننه بانو عینکشو روی چشمش گذاشت و گفت چی شده ننه؟

دیگه چی میخواست بشه ننه جان این پسره دریده شده چشمش رو دختر مردم هرز پریده خوب شد باباش نیست وگرنه وسط همین حیاط خونشو میریخت

ارغوان مثل سکته ای ها نگام کرد ننه هم در حالی که سعی داشت خندشو که من نمیدونستم دلیلش چیه کنترل کنه گفت

ولش کن ننه جون این بچه آدم نمیشه

دیگه زیاد از حد تحمل کرده بودم مگه گناهم چی بود من چه بی آبرویی کرده بودم فقط از یه نفر خوشم اومده بود مگه جرمه با عصبانیت داد زدم

ادامه دارد

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄